بخشی از مطلب
ساختمان این مرکز نمایشگاهی (1986: سیدنی، استرالیا، مهندس معمار: فیلیپ کوکس و همکاران، مهندس سازه: اووآروپ و همکاران) یک مجموعه مرکب از 5 دهانه متناوب است که اندازه آنها با مقیاس ساختمان های مجاور بزرگراه متناسب است. هر دهانه به صورت مستقل ترکیبی از چهار دکل تکیه گاهی که فضاهای بزرگ نمایشگاهی را با ارتفاع مفید 44 فوت(5/13 متر) و یک دهانه 302 فوتی (92 متر) شکل می دهد، ساخته شده است. (بروکز وگرچ ،1990)
هر دهانه دارای چهاردکل مرکب است (تکیه گاههای عمودی اصلی) که هر کدام از چهار ستون فولادی لوله ای شکل تشکیل می شوند که در رئوس یک مربع قرار گرفته اند. هر دکل در پی به یک دال بتنی پیچ و مهره شده است. میله های قطری در بالای دکل ها دو انتهای خرپاهای فضایی اصلی را به صورت معلق نگاه می دارند. خرپا دهانه ای برابر 49 فوت (15 متر) را می پوشانند. خرپا ها دارای اتصال مفصلی جهت امکان ایجاد حرکت در اثر انبساط های حرارتی می باشند. خرپاهای فرعی در دهانه های 86 فوتی (3/26 متر) عمود بر خرپاهای اصلی هستند و برای فراهم کردن امکان تخلیله آب باران در بام دارای کمی انحنا می باشند. دکل ها که در گوشه های ساختمان قرار دارند. دارای مهارهای قطری از بالا برای توازن نیروی کششی در کابل های نگهدارنده بام هستند. کابل های مهاری به لبه بیروین خرپا اتصال دارند. این نیروی متوازن کننده در سطح بام که در خلاف جهت نیروی وارد از سوی کابل های نگهدارنده سقف است. برای به حداقل رساندن خمش در دکل ها می باشد و در نهایت میله های انتهای خرپای فضایی سقف به وسیله کابل های عمودی مهارکننده به زمین متصل می شوند. 
و...