پاورپوینت تعریف معماری از نگاه معماران مطرح جهان
 
بخشی از مطلب
ویلیام موریس (William Morris):
معماری شامل تمام محیط فیزیکی است که زندگی بشری را احاطه می‎کند و تا زمانی که عضوی از اجتماع متمدن هستیم، نمی‎توانیم از معماری خارج شویم، زیرا معماری عبارت است از مجموعه تغییرات و تبدیلات مثبتی که هماهنگ با احتیاجات بشر روی سطح زمین ایجاد شده است و تنها صحراهای دست نخورده از آن مستثنی هستند.
جان راسکین (John Ruskin):
. . . تعریف درست معماری بطوریکه آن را از یک مجسمه متمایز کند، عبارت است از هنر طراحی مجسمه برای یک مکان خاص و جانمایی آن در آنجا بر اساس مناسب‎ترین اصول ساختمان.
اتین لویی بوله (Etienne-Louis Boullee):
معماری چیست؟ آیا من آن را همسو با ویتروویوس به عنوان هنر ساختمان تعریف خواهم کرد؟ نه. این تعریف دارای یک اشکال اساسی است. انسان برای ساختن باید از تصور خود استفاده کند. نیاکان ما کاشانه‎شان را تنها پس از اینکه شکل آن را تصور می‎کردند، می‎ساختند. این فرآورده ذهنی و خلاقیت هست که معماری را تشکیل می‎دهد، اینک ما می‎توانیم آن را به عنوان هنر تولید هر نوع ساختمان و به حد کمال رساندن آن تعریف کنیم. بدین ترتیب هنر ساختمان تنها یک هنر ثانوی است که به نظر می‎رسد برای نامیدن بخش علمی معماری مناسب باشد. 
آدولف لوس (Adolf Loss):
زمانی که ما با یک تپه و توده خاک به طول شش فوت و عرض سه فوت در جنگل روبرو می‎شویم که با استفاده از بیل به شکل یک هرم روی هم انباشته شده است، به فکر فرو می‎رویم و چیزی در درون ما می‎گوید: اینجا کسی دفن شده است. آن توده خاک معماری است.
لوکوربوزیه (Le Corbusier):
. . . اینکه معماری در لحظه‎ای از خلاقیت بوجود می‎آید، یک حقیقت انکارناپذیر است، زمانی که ذهن درگیر چگونگی تضمین استحکام یک ساختمان و نیز تأمین خواسته‎هایی برای آسایش و راحتی است، برای رسیدن به هدفی متعالی‎تر‎ از تأمین نیازهای صرفاً کارکردی برانگیخته می‎شود و آماده می‎گردد تا توانایی‎های شاعرانه‎ای را به معرض نمایش گذارد که ما را برمی‎انگیزانند و به ما لذت و سرور می‎بخشند.
سرنیکولاس پوزنر (Sir Nikolaus Pevsner):
آلونک چتری دوچرخه یک ساختمان است و کلیسای لینکلن (Lincoln Cathedral) نمونه‎ای از معماری می‎باشد. تقریباً هر چیزی که فضا را به میزان کافی برای انسان محصور می‎کند تا آدمی به درون آن نقل مکان کند، یک ساختمان است. اصطلاح معماری تنها ساختمان‎هایی را در برمی‎گیرد که با هدف برخورداری از جاذبه زیبایی‎شناسانه طراحی شده‎اند.
لویی کان (Louis Kahn):
. . . معماری وجود خارجی ندارد. تنها اثر معماری است که وجود دارد. معماری در ذهن موجود است. شخصی که یک کار معماری انجام می‎دهد، در حقیقت آن را به روح معماری عرضه می‎کند . . . روحی که سبک نمی‎شناسد، تکنیک نمی‎شناسد، متد نمی‎شناسد و تنها منتظر آن است که خود را به معرض نمایش بگذارد. بدین ترتیب معماری تجسم واقعیات غیر قابل سنجش می‎باشد.
 
 
طراحی معماری
 
با اینکه فعالیت‎های مختلفی در حیطه هنر قرار می‎گیرند، اما بخش اصلی و عمده هنر و آفرینش‎های هنری را طراحی (Design) تشکیل می‎دهد. هنر و طراحی در ارتباط متقابل با هم قرار دارند، بگونه‎ای که وقتی صحبت از هنر به میان می‎آید، واژه‎هایی همچون طرح و طراحی به ذهن آدمی متبادر می‎شوند. همچنین اکثر محصولات و ابزارهایی که در زندگی روزمره با آنها سروکار داریم، توسط طراحان رشته‎های مختلف طراحی شده‎اند و از این رو طراحی طیف وسیعی از فعالیت‎ها و محصولات از قبیل محصولات صنعتی، مبلمان منزل، ساختمان و طراحی داخلی را شامل می‎شود. بر این اساس حتی اگر خود طراح نباشیم، ذهنمان به نوعی با طراحی آشنا و درگیر است.
طراحی خلق فرم و عملکرد یک شیء است، بدین معنی که در طراحی یک شیء باید هم فرم و هم عملکرد آن در نظر گرفته شود. از این رو محصولات طراحی شده باید دارای عملکرد مطلوب بوده و از نظر زیبایی‎شناختی نیز برای انسان خوشایند باشند. 
طراحی یک فعالیت آگاهانه، برنامه‎ریزی شده و سازمان‎یافته است که برای رسیدن به اهداف و مقاصد مشخصی توسط طراح کنترل و هدایت می‎شود. اگرچه هدف طراحی رسیدن به برخی نتایج از قبل تعیین شده است، اما ممکن است نتایج تصادفی یا غیرمنتظره‎ای نیز دربر داشته باشد. فعالیت طراحی معمولاً نشان‎دهنده مهارت، دانش، خلاقیت و روند تکامل ذهنی طراح است و رابطه نزدیکی با تکنولوژی، نیارهای انسان و زیبایی‎شناسی دارد. 
معماری نیز همچون سایر هنرها پیوسته با مقولات مربوط به طراحی در ارتباط است. بخش اعظم فعالیت حرفه‎ای معماری را طراحی معماری (Architectural Design) تشکیل می‎دهد. تمام متون معماری حاکی از آن است که طراحی از اولویت‎ها و ارکان معماری می‎باشد. هنر معمار در طراحی کردن و مهارت اصلی وی تهیه طرح فضاهای معماری است. مادامی که به فضاهایی که در آنها زندگی می‎کنیم، می‎اندیشیم و درباره آنها تصمیم می‎گیریم، طراحی معماری بر ما تأثیر می‎گذارد، چه معماران آن را انجام داده باشند و چه هریک از ما.
طراحی معماری تلاشی برای ارائه راه‎حل‎هایی مناسب و هماهنگ برای مسائل متفاوت و گاه متضاد در قالب یک طرح معماری است. یک طرح معماری باید بتواند از یک سو در زمان و مکانی مشخص به مجموعه خواسته‎ها و نیازهای یک پروژه پاسخگو باشد و از سوی دیگر واجد ارزش‎هایی برجسته و خلاقه در زمینه معماری باشد. بنا به تعریف بالا طراحی معماری از یک سو مبتنی بر مجموعه‎ای از دانسته‎هاست و از سوی دیگر ماهیتی خلاقه در خود دارد. از این رو می‎توان گفت طراحی معماری همچون خود معماری دارای دو بعد است:
1. بعد علمی، فنی و اجرایی
2. بعد هنری و زیباشناختی
اینکه چگونه می‎توان این دانسته‎ها و خلاقیت‎ها را در کنار هم در یک طرح معماری لحاظ کرد و نیز اینکه اصولاً چگونه می‎توان طراحی نمود، از مسائلی است که کمتر توسط معماران حرفه‎ای به آنها پرداخته شده است، زیرا معماران حرفه‎ای بیشتر به امر طراحی توجه دارند و کمتر به تئوریزه کردن طرح خود می‎پردازند. به اعتقاد بسیاری از معماران، طراحی معماری همچون خود معماری پدیده‎ای است که توصیف آن دشوار و پیچیده می‎باشد. معماران حرفه‎ای در پاسخ به این سؤال که طراحی معماری چیست و شما چگونه طراحی می‎کنید، ناتوان به نظر می‎رسند، با اینکه در مقام عمل این پروسه را با موفقیت طی کرده‎اند و از سرشناسان این حرفه هستند. علت این امر شاید فقدان دانش کافی در زمینه ادبیات معماری و یا نفس طراحی معماری است که پاسخ به این پرسش را دشوار می‎سازد. 
با توجه به آنچه گفته شد، این پرسش مطرح می‎گردد که آیا طراحی معماری امری صرفاً خصوصی و ذهنی است و به گفته بسیاری از هنرمندان تشریح پذیر نیست و واقعاً نمی‎شود درباره آن روشن‎تر صحبت کرد؟ همچنین آیا می‎توان برای طراحی فرایندی قائل شد و نحوه رسیدن به طرح را توضیح داد یا اینکه توضیح متدولوژی طراحی اساساً با روح هنر یعنی خلاقیت در تضاد است (چرا که خلاقیت زمانی ایجاد می‎شود که به روش‎های معمول پایبند نباشیم)؟
فرایند طراحی معماری
 
مدتهاست این سؤال ذهن نظریه‎پردازان معماری را به خود مشغول کرده است که آیا طراحی معماری یا روند رسیدن به کالبد معماری صرفاً نوعی عمل ذهنی خلاقانه است و نمی‎توان به روشنی کلیت ساختار آن را توضیح داد یا اینکه با تفکر و اندیشه در نظرات مختلف معماران می‎توان فرایند طراحی معماری را تشریح نمود؟ گذشته از مسائل مربوط به کمیت و کیفیت دانش نظری معماران، ماهیت طراحی معماری بگونه‎ای است که توضیح روند آن را دشوار می‎سازد، با اینکه این فرایند در نزد طراحان فرایندی آشنا و کارآمد است. از دیدگاه روان‎شناسانه نیز فرایند کار طراحی بغرنج بوده و نیازمند شناخت و بررسی بیشتر می‎باشد. شناخت روش‎های طراحی می‎تواند ما را در فهم فرایندها، کلیت ساختار و رویه طراحی یاری نماید. 
از زمان ویتروویوس در مورد فرایند طراحی اظهارنظرهای مختلفی صورت گرفته است. بر طبق نظر ویتروویوس طراحی معماری فرایند گزینش اجزاء برای دست یافتن به کلی واحد است. برخی معماران نیز فرایند طراحی را تجزیه یک مسأله به بخش‎های مختلف، حل اجزاء و ترکیب راه‎حل‎های بخشی در کل واحد دانسته‎اند که بیشتر روشی عقلایی محسوب می‎شود.
بیشتر افرادی که به بحث فرایند طراحی پرداخته‎اند، مراحلی را برای آن قائل شده‎اند. افراد مختلف این مراحل را از راه‎های مختلف طی می‎کنند. بسیاری از طراحان شاید اکثریت آنها فرایند طراحی را کاملاً شهودی و غیر قابل توضیح می‎دانند. افراد دیگری طراحی را فرایند عقلی دانسته‎اند و گروهی دیگر آن را فرایندی جدلی می‎دانند که هرکدام از این نظریات بحث‎های جداگانه‎ای می‎طلبد. اما تقریباً تمام طراحان اهمیت شهود را در فرایند طراحی قبول دارند و تقریباً همه آنها این فرایند را شامل مجموعه‎ای از فعالیت‎های مجزا می‎دانند. بحث این گروه از معماران بر سر میزان عملکرد سازمان‎یافته فرایند و میزان برنامه یا سرمشق بودن مبانی آن است. آنها بر این باورند که کار طراحی فرایندی خلاقانه است که در آن تمام تلفیق‎های نهایی کار در ذهن یک طراح نقش می‎بندد. از این رو طراحی صرفاً یک فرایند خطی نیست، بلکه نوعی درک مستقیم توسط نیروهای ذهنی است. به همین علت شناخت و توضیح چگونگی این فرایند شهودی و ناخودآگاه دشوار و تقریباً ناممکن است. 
اما صرف نظر از مباحث مربوط به شهودی بودن طراحی، طراحی معماری به دلیل کاربردی بودن هنر معماری و مواجهه آن با واقعیت‎های عینی و قابل اندازه‎گیری، در مقاطع مختلف تهیه طرح می‎تواند از روش‎های علمی مناسب و تکرارشدنی بهره‎مند گردد. بر این اساس طراحی معماری فعالیتی صرفاً حسی یا صرفاً منطقی نیست و علاوه بر پشتوانه منطقی از حس طراح هم نشأت می‎گیرد. طراحی معماری فرایندی است حسی، منطقی که از یک نقطه یعنی ایده‎ها و مطالعات اولیه آغاز می‎شود و با استناد به نتایج فعالیت‎های مطالعاتی شامل تجزیه تحلیل و تصمیم‎گیری به طرح نهایی که تبلور حسی و منطقی مجموعه‎ای از داده‎هاست، می‎انجامد. 
آنچه در پایان باید خاطر نشان کرد، این است که ذهنیت پیچیده و خلاق انسان معاصر در روند طراحی معماری همیشه با استدلال و منطق پیش نمی‎رود و مقولات قدیمی عقل و احساس، علم و هنر و عینیت و ذهنیت در همزیستی کامل با یکدیگر، در شکل‎گیری و تولید معماری نقش فراوان دارند
و.....