دانلود , پاورپوینت,بررسی آپارتمان شماره 4

بخشی از مطلب

زندگي جاري درخانه دراصل حالت مشاع دارد . پس عقب نشيني به خانه نه به معناي منزوي شدن بلکه مبين نوعي متفاوت ازديدار، يعني ديدار محرمانه سکونت خصوصي مي باشد . اين ديدار بيشتر برمبناي عشق استوارگرديده تا آگاهي وتوافق ، وعشق درواقع محرکه اي است که تماس مستقيم با پديده ها را ممکن مي سازد .  بدين جهت روانکاوسوئيسي بينس وانگر، خانه را به عنوان فضايي که ( تجمع عاشقانه ) درآن واقع   مي شود معرفي کرده  و متذکرمي گردد که فضائيت عشق بيش از ( درتصرف آوردن) بر         ( پذيراشدن ) استوارمي باشد. ما نيزمي توانيم بيفزاييم که عشق همان حالت رواني مقدماتي است که بروزديگرخلق ها را امکان پذيرمي سازد. 
خانه نقطه اي است ثابت که شکل محيطي مفروض را به معرض  ( مکاني مسکون ) تغييرمي دهد. با مساعدت گرفتن ازخانه ، دوستان جهان شده وجاي پايي را که براي فعاليت درآن نياز داريم براي خود فراهم مي آوريم . خانه با مطرح شدن به عنوان پيکره اي معمارانه درمحيط ، هويت ما را محرز کرده  و امنيت را برما ارزاني مي دارد. و سرانجام ، هنگام پاي نهادن به خانه به (( آسايش )) دست مي يابيم . درخانه چيزهايي را مي يابيم که برآنها وقوف داشته و گرامي شان مي داريم . ما آنها را با خود ازبيرون آورده وبه خاطرآنکه ( بخشي ) از( جهان ما ) را مي سازند در کنارشان به زندگي   مي پردازيم . ما آنها را در زندگي روزمره خود به کاربسته ، دردستهايمان نگاهشان داشته ، وتحت عنوان بازنمودهاي خاطرات خود از مفاهيم شان لذت مي بريم . بدين ترتيب دروني کيفيت ( خصوصي ) را دراختيارگرفته و به صورت متممي براي نفس باطني خود ما عمل مي نمايد .  ازاين رو ، هنگام تحقق بخشيدن به سکونت خصوصي ، به آزمودن آنچه ( آرامش داخلي ) خوانده شده پرداخته ايم . 
 
آپارتمان شماره ۴ ، پروژه‌ای ا‌ست که کارفرما خواستار سه واحد مستقل بود که یک واحد آن به صورت دوبلکس تعریف شود، خواسته‌ای که تبدیل به چالش اصلی پروژه شد و ما را بر آن داشت تا از این پتانسیل در طراحی جدار بیرونی نیز استفاده کنیم؛ مانیفستی که ارتباط درون و بیرون پروژه را با یکدیگر هماهنگ کند و بتوان بر اساس نیازهای کاربر و با توجه به زمینه شهری، با آن برخورد کرد. در این پروژه سعی شده است تا چالشی به عنوان نما که پیش روی طراحان وجود دارد، از زاویه‌ای دیگر دیده شود و با توجه به کیفیت‌های فضایی مورد نیاز پروژه و هماهنگ با عملکردهای داخلی آن شکل بگیرد تا آسایش محیطی و روانی برای کاربر داشته باشد و از طرف دیگر، پروژه خود را به عنوان شاخص شهری مطرح کند.
 
جدار بیرونی بنا قسمتی از پروژه است که بیش ترین ارتباط را با شهر برقرار و مانند چشم پروژه عمل می‌کند. این در حالی‌ است که در سالیان اخیر، متاسفانه شاهد آن هستیم که نما فقط به عنوان عاملی برای تامین نور در نظر گرفته شده و بدون توجه به عملکردهای داخلی پروژه و همچنین کیفیت‌های فضایی مورد نیاز برای پروژه شکل می‌گیرد. جدار خارجی ساختمان دارای ارتباطی دوگانه با پروژه و شهر است؛ از طرفی، باید هماهنگ با عملکرد داخلی پروژه شکل بگیرد و از سوی دیگر، باید ارتباط خود را با شهر و زمینه موجود پیدا کند.
 
آپارتمان شماره ۴ ، پروژه ای در چهار طبقه مسکونی، در سه واحد مجزا که طبقات سه و چهار به صورت دوبلکس بود، طراحی شد. مساله اصلی که در طراحی جدار بیرونی مطرح شد، هماهنگی نما با اتفاقات درونی بنا و نمایان‌کردن آنها در جدار بیرونی، با توجه به کیفیت‌های فضایی موجود در پلان پروژه بود، بدین‌صورت که فضاهایی که در جلوی بنا و رو به شهر قرار گرفتند، از لحاظ کیفیت فضایی (نحوه ورود نور، تناسبات بازشو، متریال و …) در شکل‌گیری جدار بیرونی تاثیرگذار باشند.
 
مکعبی که با دیتیلی از آهن اکسپوز شکل گرفت، این امکان را به ما داد که واحد دوبلکس را به صورت یکپارچه و هماهنگ با پلان طراحی کنیم. شکل‌گیری لوورهای چوبی نیز بر اساس عملکردهای پلان و میزان نور مورد نیاز آن فضا و مساله محرمیت شکل گرفت. هر یک از این اتفاقات، بر اساس اتفاقات درونی بنا، تاثیر خود را بر جدار بیرونی گذاشته و باعث شدند نما در کنار اینکه ارتباط خود را با شهر و زمینه موجود حفظ می‌کند، هماهنگ با پلان و اتفاقات داخلی بنا و براساس آسایش روانی کاربران شکل بگیرد.
 
هماهنگی درون و بیرون پروژه، چالشی بود که در پروژه مطرح شد و تلاش شد تا به این نیاز پاسخ داده شود، مساله‌ای که در تمامی پروژه‌های ساختمانی مطرح است و شاید اندک توجهی به آن می‌شود؛ این پروژه بیانیه‌ای بود برای توجه به مفهوم سکونت و کیفیت زندگی در آن.
و.....